မခင္စန္းမူ(သို႕မဟုတ္)ၾကည့္မ၀တဲ့ရုပ္ရွင္

by Hero Rose on Sunday, October 28, 2012 at 7:03pm ·

ဟိုး....အေဝးၾကီးက
ေရႊဝါေရာင္အမွဳန္အမႊားေတြနဲ႕ျမိဳ႕ကေလးမွာ
သူ႕ရယ္သံအက္ရွရွကေလးေတြဟာလည္း
တလက္လက္ ေတာက္ပေနပါလိမ့္မယ္ေပါ့
သူ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေလရာ ေခတ္စံနစ္ တစ္ခုခုကေန
အသက္ဓာတ္ေတြ အကုန္စုသုံးျပီးေတာ့လြမ္းခဲ့တယ္..ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
မိုးလလြတ္ကင္းျပီးစ စြယ္ေတာ္ပြင့္ကေလးေတြ သိၾကတယ္။
ေဟာဒီမွာ...
ကၽြန္ေတာ့္ငယ္ဘဝနဲ႕သိမ္းထုပ္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ
သူ႕အတြက္ေပါ့ဗ်ာအလြမ္းေတြေတာင္ဖန္႕လို႕
ကၽြန္ေတာ္က ႏြယ္နဲ႕ပြင့္တဲ့ပန္းဆိုရင္ေတာင္မွ
သူ႕အိမ္ျခံစည္းရိုးမွာပဲေခြေနခြင့္ရခ်င္ခဲ့သူပါ။
ေဗ်ာက္အိုးသံေတြၾကားထဲကေနေဖာက္ထြင္းျပီး
သူေပ်ာ္ေနတဲ့ရာသီေတာ္ဦးမွာ
အညာရနံ႕ကိုဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့
တမာရြက္မ်ားရဲ့ေၾကကြဲသံေတြဝင္လာ
ဘူတာရုံေဆြးေဆြး ကေဖးအိုအိုထဲက လြင့္ပ်ံလာတဲ့သီခ်င္းက
စိုင္းထီးဆိုင္ေလ အညာကိုျပန္ခ်င္တယ္..တဲ့
အလုပ္ကမျပီးေသးခင္စိတ္ကေရာက္နွင့္ျပီ
ၾကင္နာသူေတြဆီ..တဲ့။
နတ္သမီးေသတၱာထဲက မီးခိုးေငြ႕ေတြလို
အညာမွာ ပူတာကလည္းတေငြ႕ေငြ႕
ျမိဳ႕အိုေလးရဲ့ေသြးေၾကာမ်ားအတိုင္း
စိတ္ကိုလွိမ့္ခ်လိုက္တာနဲ႕
တရုတ္ဆိုင္ကယ္တစ္စီးစီးကိုဝင္ေဆာင့္ေတာ့တာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က
အလြမ္းမာမာေတြနဲ႕ေၾကးနီေရာင္ထေနတဲ့သတိရစိတ္ကိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လို႕မဝတဲ့ရုပ္ရွင္ေလးဆီ ပို႕လႊတ္ေနရသူ
လက္ကိုင္ပုဝါနွစ္ထည္ အနားစခ်င္းပူးခ်ည္ထားသလို
ဘဝခ်င္းပူးခ်ည္ထားလို႕ရမလား။
မခင္စန္းမူေရ..
သူနဲ႕ပတ္သက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္က
စက္ထဲညပ္ပါသြားတဲ့အဝတ္စေလးတစ္ခုလို
ဘယ္လိုမွကိုရုန္းမရခဲ့ဘူး။
နွဳတ္ခမ္းပါးပါးညိဳညိဳေလးထဲကကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ျမတ္နိုးဖြယ္ရာ စကားဘယ္နွခြန္း ထြက္က်လာမွာလဲ
ညအိပ္မီးျပာျပာေလးေအာက္မွာ
အခ်စ္အေၾကာင္းေတြးလိုက္တိုင္း
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ခြန္အားတစ္မ်ိဳး ကိုယ္ထဲပူးဝင္လာ
ဒီနည္းနဲ႕
အေတြးအေခၚေတြကိုပုံဖ်က္ပစ္ရတာ
ေမာတယ္ မခင္စန္းမူ။
ရုပ္ရွင္ရုံဟာ လူေတြကိုေမာပန္းေစတတ္ပါသလား။
ခုခ်ိန္ဆိုသူက
ၾသဘာလမ္းထိပ္ နွင္းရိပ္ေဝသီနွစ္ထပ္အိမ္ကေလးမွာ
တလွဳပ္လွဳပ္ သူလုပ္ခ်င္တာေလးေတြလုပ္လို႕
ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္မွာ ေဆာင္းအတု နွင္းအတု
ေမတၱာအတုေတြနဲ႕ လက္တလွဳပ္လွဳပ္ နွလုံးသားတလွဳပ္လွဳပ္
အခ်စ္နဲ႕ေဝးတဲ့ ေန႕စဥ္ျဖတ္သန္းမွဳေတြဆိုတာ
ကိုယ့္အဓိပၸာယ္နဲ႕ကိုယ္ရွဳပ္ေထြးေနရတာပဲထင္ရဲ့။
သူ႕အစမွာ ကၽြန္ေတာ္ကဆုံးေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို
အျပံဳးရိပ္ေတြကဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြနဲ႕အတူတေဖာက္ေဖာက္ေပါက္လို႕ကြဲလို႕
ဇာတိျမိဳ႕ကေလးရဲ့ ညေနခင္းက်ီးျပိဳသံေတြ
ခိုညည္းသံေတြၾကားထဲ
သူ႕ဂီတဟာ ငုပ္ဝင္ေပ်ာက္ကြယ္လို႕
သူ႕မ်က္လုံးေတြကသိပ္သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္မခင္စန္းမူ
ျမစ္ေရျပင္ေပၚ လေရာင္ေတြ ကိုယ္ေဖာ့ေျပးေနသလိုေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကေလးရဲ့
(သူရွိေနမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကေလးရဲ့)
လမ္းမီးေရာင္မွာ နွင္းပြင့္ေလးေတြဟာ
စိန္တုံးကေလးေတြလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ပေနပါလိမ့္မယ္
ဟိုး....အေဝးၾကီးကရုပ္ရွင္ကို
ကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနရပုံမ်ားေပါ့မခင္စန္းမူ
ပိတ္ကားၾကီးေရွ႕မွာေမာ့ၾကည့္ေနသူဟာ
ကၽြန္ေတာ္ကလြဲျပီးဘယ္သူျဖစ္နိုင္ဦးမွာလဲ
အခ်စ္ဟာအခ်စ္ပဲျဖစ္ျပီး
အျခားေသာအရာျဖင့္အစားထုိးသုံးစြဲလို႕မရေသးေၾကာင္း
ကမၻာ့ခ်စ္တတ္သူမ်ားအဖြဲ႕ၾကီးမွရိုက္ကူးထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ရုပ္ရွင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကည့္မဝတဲ့ရုပ္ရွင္
လေရာင္ေအာက္က
ျမေထာင္ေခ်ာက္ပါပဲ
နူးညံ့စြာ တိုးဝင္ခဲ့ၾကျပီ။   ။
ေအာင္မွဴးေဝ
(အခ်စ္ကဗ်ာေရးပါဦးဆိုလာသူမ်ားသို႕ေလးစားစြာျဖင့္...)