မဆန္းတဲ့ကဗ်ာ

စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါရရင္ ဟိုဟာတိုသြားလိမ့္မယ္ မျမ၀င္း

ေဟာ့ဒီမွာ ဂ်ဴတီအက္စ္ ဂ်ဴတီေတြေလာက္ကိုက္ေနတယ္

ဦးဘခ်စ္ရဲ့မာဖလာနဲ႕မ်က္လုံးပိတ္

တိတ္တိတ္ကေလးဥပေဒျပဳရရင္ေကာင္းမလား

ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ေတာင္ ၀မ္းေလွ်ာ၀မ္းပ်က္ျဖစ္ရတဲ့ေခတ္ထဲ

ကဗ်ာဆရာေတြကိုေငြကအနိုင္က်င့္တာဆန္းသလား။

ငါတို႕

တျဖည္းျဖည္းေၾကြ.....။ ။

ေအာင္မွဴးေ၀

ေအာင္မွဴးေ၀(သို႕မဟုတ္)သံမဏိနွင္းဆီေတာေလးထဲကလူ(အပိုင္း-၂)

...
စူစူအက္အက္ သူ႕အမွားလွလွကေလးကို ကၽြန္ေတာ္မည္သို႕မည္ပုံျပဳလုပ္လိုက္မိသလဲမသိပါ။
သူမနဲ႕အတူတူပါလာတဲ့ေဂၚရခါးေတြထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။သူမလည္းေဘာင္းဘီတိုေလး-
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားရင္းလွ်ာတစ္ေစာင္းကိုက္ျပီးသတိလစ္ေနတယ္။ကၽြန္ေတာ့္လက္
ထဲမွာေတာ့ တြန္႕လိမ္ေနတဲ့ေျမြတစ္ေကာင္။ဒီေကာင္ကိုကုကၠိဳပင္အေခါင္းထဲကေနကၽြန္ေတာ္
ဖမ္းထားတာပါ။ဒီေျမြက သူမရဲ့အမွားလွလွေလးကိုပထမဦးဆုံးနမ္းဖူးသြားတဲ့သက္ရွိသတၱ၀ါပါပဲ။
အခုေနျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ဒီေျမြကိုကၽြန္ေတာ္မနာလိုဘူးလို႕ခံစားရပါတယ္။ဟာ..လင္းေျမြၾကီး
ပါလား၊ဟန္က်တာပဲေဟ့၊စပါးလင္နဲ႕ခ်က္ျပီးတုတ္ရမယ္။ေက်ာင္းဒရ၀မ္ဦးေထာင္ဒိုးေပါင္ေရာက္
လာျပီးကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကေျမြကိုေတာင္းယူသြားတယ္။သူဒီေျမြကိုေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တယ္
ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..၊ခ်က္ျပီးရင္လိုင္မီး(ဆန္အရက္)နဲ႕ျမည္းမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..ေျပာေနတယ္။
ေဟ့.။ေကာင္ကေလး၊ဟိုေကာင္မေလးကဘာလုပ္ေနတာလဲ။ေဆာ့ရင္းနဲ႕ေမာလို႕ေလအိပ္ေနတာ။
ေၾသာ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္အိပ္တာလား။ေလညင္းခံတာေနမွာေပါ့ဗ်ာ၊ဒီေနရာကအျမဲအိုက္စပ္ေနတာမဟုတ္လား။
မင္းေတာ္ေတာ္စကားတတ္တဲ့ေကာင္ပဲ၊ဒါနဲ႕ မင္း ညေနက်ရင္ေျမြသားဟင္းနဲ႕ထမင္းစားျပီးမွျပန္ေနာ။
မစားေတာ့ဘူးဦးေထာင္၊အိမ္မွာအေဖကဆင္သားဟင္းခ်က္ထားမွာ။မင္းတို႕ဗမာေတြေတာ္ေတာ္ဖင္ေဂါင္း
က်ယ္တယ္။
******************************
******************************
                ဦးေထာင္ဒိုးေပါင္ကလင္းေျမြအရွင္ေကာင္ၾကီးကို လည္ပင္းကေနကိုင္ျပီးဒရ၀မ္တဲကေလးဆီ
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ျပန္သြားတယ္။လင္းေျမြၾကီးကေတာ့ေဂၚရခါးမေလးကိုအထိတ္တလန္႕ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွဳနဲ႕-
ေသဒဏ္ေပးခံရေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ဒီတရားစီရင္ေရးကလည္းတစ္မ်ိဳးပါကလားေနာ္။
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$#######$$$*******
            ေႏြေလနုေအးေလးကရုတ္တရက္သုတ္ျဖဴးလာတယ္။
ကုကၠိဳရြက္ေတြတဖြားဖြားေၾကြက်လာၾကတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကသူမသတိရေအာင္ရင္ဘတ္ကိုဖိတယ္။ဖင္ကိုေဆာင့္
ကန္တယ္။ပါးစပ္ခ်င္းေတ့မွဳတ္တယ္။မနီးမေ၀းေျမာင္းထဲကေရနဲ႕ခပ္ျပီးပက္တယ္။ေအးတာေရာေရပုပ္ေတြက-
ယားတာေရာေၾကာင့္သူမနိုးလာတယ္။သူ႕တင္ပါးသူတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုအထိတ္တလန္႕ၾကည့္
တယ္။ျပီးေတာ့ ခ်စ္ခြန္းေျခြသာယာဖြယ္စကားေလးမ်ားလည္းဆိုေလရဲ့။မေအေပး...မသာေကာင္..ေသခ်င္းဆိုးကာလနာၾကီး
။နင့္ေနာက္မွာေျမြေျမြ။ကၽြန္ေတာ္ကရုပ္တည္ၾကီးနဲ႕ေနာက္တဲ့အခါမိန္းကေလးလိုေအာ္ျပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုလာဖက္တယ္။
ခပ္တင္းတင္းပဲ။ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဒီေလာက္သေဘာထားတင္းမာသူမွမဟုတ္တာျပန္ဖက္ထားလိုက္တာေပါ့။
သူမေတာ္ေတာ္နဲ႕မလႊတ္ဘူးျမန္မာဗီဒီယိုကားေတြထဲကလိုအၾကာၾကီးဖက္ထားတယ္။တစ္သက္လုံးဖက္ထားလည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျငိမ္ေနမွာပဲ။(ကၽြန္ေတာ္ကမင္းသားကိုးခည)။ဒီမွာျဖင့္ဖက္လို႕ေကာင္းေနတုန္းေက်ာင္းတက္
သံေခ်ာင္းကတေဒါင္ေဒါင္ေခါက္လာတယ္။
ေတာက္......ငါတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္မွသင္းေတာ့လား.....။
အာဏာကိုသိမ္းပစ္လိုက္ဦးမယ္သိလား။
************$$####
မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာလူမွဳေရးအေဆာက္အအုံကိုစတင္ပုံသြန္းတည္ေဆာက္ခ်ိန္လို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာ
ရင္ခင္ဗ်ားတို႕လည္းျငင္းၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မတစ္ေထာင္သားသမီးေတြေနရာေလးတစ္ခုတည္းမွာေန႕စဥ္စုေ၀းေပးထားျပီးနားလည္မွဳယူခိုင္းထားခဲ့တာမဟုတ္လား
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာေက်ာင္းခန္းကိုလႊတ္ေတာ္ခန္းမသဖြယ္သေဘာထားျပီးေတာ့အဆိုေတြျပဳခဲ့ၾက၊ျငင္းခုန္ၾက၊
ကန္႕ကြက္ၾက၊စုေပါင္းလုပ္စရာရွိလုပ္ၾကနဲ႕တစ္သားတည္းေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား။
အရြယ္တူၾကယ္ျဖဴဆယ့္ေလးလုံးနဲ႕အလံေတာ္ေဟာင္းေအာက္မွာကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာေသြးမကြဲဘဲအတူတကြ
ရွင္သန္ရင္း....။
ဆက္ရန္

ေအာင္မွဴးေ၀
 

မာယာအတြက္မာယာ-၂

 

စူပါမားကက္ၾကီးေတြကို စိတ္နဲ႕လွမ္းဖမ္းရတဲ့အလုပ္နဲ႕
ေခတ္ၾကီးတစ္ခုလုံးကိုျမွဴဆြယ္ျဖားေယာင္းရတာေမာလာ
ကိုယ့္အဓိပၸါယ္နဲ႕ကိုယ္အစာနင္ျပီးအိမ္အျပင္မထြက္ရဲတဲ့
စိတ္ပု၀ါျခံဳလူတန္းစားေတြလည္း
ရိုးျပတ္ေတာေဟာင္းတစ္ခုလို
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြေျခာက္ခန္းလာ
လိုခ်င္လိုက္တာဆိုတဲ့မီးပုံထဲ
ဘာေတြဘယ္ေလာက္ပစ္ထည့္စေတးလိုက္သည္ျဖစ္ေစ
ငယ္ဘ၀ကိုေတာ့ျပန္မရေတာ့ဘူး
၂၁-ရာစုရဲ့တန္ဖိုးၾကီးယဇ္ေကာင္တစ္ေကာင္ဟာငါကိုယ္တိုင္ပဲ
ငါဟာ မိုဃ္းေဇာ္ေလာက္အညွာမလြယ္ဘူးမာယာ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕
အပ်ိဳစင္အသုဘပါးက
သနပ္ခါးကိုမခြာရဲ
စိန္ျခယ္ပန္းမ်ားနဲ႕
ညစာစားပြဲကိုလည္းမျပင္ဆင္ရေသး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲ၀င္သြားတဲ့မိန္းမေတြကိုၾကည့္
ကိုယ္မ၀ယ္နိုင္တဲ့ပစၥည္းလိုမ်ိဳးၾကည့္ရတာ
တစ္ေန႕တစ္ျခားျပားခ်ပ္ပိန္ရွဳံ႕လာ
ငါ့ကိုယ္ငါလွိဳင္းအျဖစ္ဖန္ဆင္း
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ေန႕လည္ဆိပ္ကမ္းကိုေျပးကပ္ေတာ့လည္း
ကန္႕သတ္နယ္ေျမျဖစ္ေနျပန္ေရာ
သတိေပးဆိုင္းဘုတ္ကရင္နာစရာ
လူမလာရ...တဲ့။ ။

ေအာင္မွဴးေ၀

မာယာအတြက္မာယာ

 

လူေတြရဲ့မာယာ လမ္းေတြရဲ့မာယာ
စိမ္းလန္းေသာ ေတာအုပ္မ်ားရဲ့မာယာ
သစ္ေတြကလူေတြကိုျပန္ခုတ္လွဲၾကရင္မခက္ဘူးလား။
ကတၱရာလမ္းမေပၚကဘယ္ေတာ့မွအရည္ေပ်ာ္မက်နိုင္တဲ့
အျမဳေတခဲပ်စ္၊စီဒီဒစ္လို ထစ္ထစ္ေနတဲ့
ဘ၀အက်ိဳးအပ်က္ေတြရဲ့မာယာ
ႏြားတစ္ေကာင္ၾကံရာမရ
နွင္းဆီရြက္ေတြကိုစားသလို
ဇာတ္တူသားကိုလြယ္လြယ္နဲ႕စားကုန္ၾကရင္မခက္လား။
ေၾကာင္ျဖဴတာမည္းတာအဓိကမဟုတ္
ၾကြက္ခုတ္ဖို႕သာပဓာနဆိုတာလို
သမၼတျဖဴတာမည္းတာ
၀ တာပိန္တာအဓိကမဟုတ္..ဆိုတဲ့စကားရဲ့မာယာ
သူ႕စကားကိုယ္နင္း ကိုယ့္စကားသူနင္းနဲ႕
လူေတြ
စကားေျပာရင္းအပ်င္းေျပကုန္ၾကရင္မခက္ဘူးလား မာယာ။
တေစၦေတြလမ္းထေလွ်ာက္သလို
ဒီမိုကေရစီလေရာင္ေအာက္ ငါတို႕လမ္းထေလွ်ာက္မိတာ
ညရဲ့မာယာပါ...မာယာ။ ။

ေအာင္မွဴးေ၀

ကိုဦးေဆြရဲ့မာယာမဂၢဇင္းအတြက္ေရးေပးလိုက္တဲ့ကဗ်ာပါ။

ဘေလာဂ္ပိုင္ရွင္ေရူသားထုတ္ေ၀ျပီးေသာစာအုပ္စာရင္း

ေရႊစုန္းေခ်ာင္းဆရာေတာ္အရွင္၀ိစိတၱာလကၤာရ
(ေအာင္မွဴးေ၀)
ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာစာအုပ္စာရင္း
-----------------------------------------------
၁။ကုသိုလ္အကုသိုလ္ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ဇာတ္လမ္းမ်ား(ေကာင္းထြဋ္စာေပ)။
၂။စီးပြားတက္ေအာင္ဒါေတြေရွာင္ (မင္းလက္ရာစာေပ)။
၃။အကုသိုလ္ျဂိဟ္အလွည့္မွာငိုခဲ့သူမ်ား(မင္းလက္ရာစာေပ)။
၄။စိတ္ဓာတ္ျမင့္မွလူျမင့္မယ္(စိန္မိုးယံစာေပ-ေမတၱာရွင္နွင့္တြဲဖက္ေရး)။
၅။ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕၏အစြဲမွားမ်ား(စိန္မိုးယံစာေပ)။
၆။နွဳတ္ဖ်ားကသကာရင္ထဲမွာအဆိပ္(စိန္မိုးယံစာေပ)။
၇။ေတာင္းလို႕မရနိုင္တဲ့အရာမ်ား(ပင္ျမင့္မာလာစာေပ)။
၈။ပန္းနဲ႕ေပါက္လို႕ရတဲ့ဒဏ္ရာပိုနာတယ္သတိထား(ပညာရွင္စာေပ)။
၉။ဒီေန႕သူေဌးၾကီးမနက္ျဖန္သူေတာင္းစားေလး(ပညာရွင္စာေပ)။
၁၀။ဟစ္တလာတို႕ဌာေနကဗုဒၶဘာသာ(ပညာရွင္စာေပ)။
၁၁။ကိုယ့္ကိုျပန္သတ္တဲ့စကား(ပညာရွင္စာေပ)။
၁၂။ဂ်န္ကင္းန္နားရြက္စစ္ပြဲနွင့္ပရဟိတသမား(ပညာရွင္စာေပ)။
၁၃။ဓမၼသာရစာစဥ္(၁)(အျခားကေလာင္ရွင္မ်ားနွင့္..စိတ္ၾကိဳက္စာေပ)။
၁၄။ဓမၼရိပ္ျမဳံဓမၼေၾကးမုံ(၁)(အျခားကေလာင္ရွင္မ်ားနွင့္...)။
၁၅။ကုသိုလ္အကုသိုလ္ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ဇာတ္လမ္းမ်ား(ဒုတိယအၾကိမ္-ပင္ျမင့္မာလာစာေပ။
-----------------------------------------

ေအာင္မွဴးေ၀ကေလာင္ျဖင့္...
-----------------------------------
၁။နွင္းဆီသူရဲေကာင္းတို႕ျမိဳ႕ကေလး(ကေလာင္စုံ-နွင္းဆီသူရဲေကာင္းစာေပ)။
၂။ျမိဳ႕ေတြရြာေတြကဗ်ာေတြ(ကေလာင္စုံ-စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳစာေပ)။
၃။ခ်စ္သူေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ(ကေလာင္စုံ-အာရွအလင္းစာေပ)။
------------------------------------------------------------------------------ဆက္လက္ထြက္မည့္စာအုပ္မ်ား...
---------------------------------------
၁။သံဃာ့သတၱိနွင့္သံဃာေစာ္ကားငရဲသြား(မင္းလက္ရာစာေပ)။
၂။က်မ္းဂန္မ်ားကေျပာေသာတေစၦဗဟုသုတ(ပင္ျမင့္မာလာစာေပ)။
၃။တစ္နာရီအသက္ရွင္ခြင့္(လက္ကမ္းစာအုပ္ငယ္)(သာသနာ့ပ်ိဳးခင္းစာေပ)။
========================================== စာေရးဆရာလို႕ေျပာတယ္မင္းစာအုပ္ဘယ္နွအုပ္ေရးဖူးသလဲ..တဲ့
သိပ္မေရးဖူးေသးပါဘူးထုတ္ေ၀ျပီးသားစာအုပ္စာရင္းပဲတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ေရးျပီးတာသက္သက္အုပ္၆၀ေက်ာ္ရွိပါတယ္။

ေအာင္မွဴးေ၀(သို႔မဟုတ္) သံမဏိနွင္းဆီေတာေလးထဲကလူ(အပိုင္း-၁)

-
ငယ္နာမည္ေအာင္ကိုလတ္။

ဘ၀တစ္ခုကိုသူမ်ားနည္းတူမိုးမလင္းေသးတဲ့ေဖေဖာ္၀ါရီမနက္ခင္းမွာစလိုက္တယ္။

၁၅-၂-၁၉၈၄

×××××××××××××××××××××××

ျဖစ္ခ်င္လိုက္ရတဲ့ကဗ်ာဆရာ။

ေရးခ်င္လိုက္ရတဲ့စကားေျပေတြ။ကၽြန္ေတာ့္၀ါသနာကကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းကိုျဖတ္မယ့္ဓားစက္လိုပဲလို႕မခံစားတတ္ေသးတဲ့အရြယ္ငယ္ငယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ကေလးကသိပ္လွတာ။ခ်င္းေတာင္တန္းၾကီးကိုထီးတစ္လက္လိုဖြင့္ေဆာင္းထားတဲ့ျမိဳ႕ကေလး။ဘဂၤါလီေတြခိုးခိုး၀င္တတ္တဲ့ျခံစည္းရိုးမလုံမျခံဳနဲ႕ျမိဳ႕ကေလး။

ကံဆိုးလိုက္တဲ့ျမိဳ႕စုတ္ကေလး။ငရဲအိုးနွဳတ္ခမ္းေပၚျပဳတ္က်လာတဲ့ပ်ားရည္စက္လိုနယ္စပ္ေဒသမွာအထိတ္တလန္႕ခ်ိဳျမိန္ေနရတဲ့ျမိဳ႕ကေလး။ကေလး-ဂန္႕ေဂါရထားလမ္းေဖာက္တုန္းကေသလိုက္တဲ့လူေတြဆိုတာေသာက္ေသာက္လဲေပါ့။ဒါကိုလည္းသမိုင္းစာမ်က္နွာေပၚမွာဘယ္သူမွမသိေအာင္၀ွက္ထားတဲ့ျမိဳ႕ကေလး။

ေတာ္ေတာ္ေနနိုင္တဲ့ျမိဳ႕အိုေလး။စီအိုင္ေအေအးဂ်င့္လုပ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ျမိဳ႕ကေလး။တစ္ခါတစ္ေလ လက္နက္ေမွာင္ခိုေတြ၊မူးယစ္ရာဇာေတြကိုသူကိုယ္တိုင္စုံေထာက္ဖမ္းဆီးျပီးသူ႕ကိုယ္သူ007ထင္ေနတတ္တဲ့ျမိဳ႕ကေလး။ရန္ကုန္လိုေနရာမ်ိဳးမွာသူပိုင္အသင္းတိုက္မရွိေသးတာကိုေလျဖတ္ေ၀ဒနာသည္တစ္ေယာက္လိုဘာမွနာက်င္ခံစားမွဳရွိတဲ့ျမိဳ႕ကေလး။

((ခြင့္လႊတ္ပါ၊ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကသူေ႒းေတြဟာေသဆုံးခဲ့ပါျပီ။)ေယာနယ္အသင္းတိုက္မွာတစ္ညငါးရာေပးျပီးအိပ္ရတယ္ဗ်ာ-လို႕ေျပာလာတဲ့ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းစြာေငးၾကည့္ေနရုံမွအပတျခားဘာတတ္နိုင္ပါ့မလဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႔မွာျမန္မာ-အိႏၵိယခ်စ္ၾကည္ေရးလမ္းမၾကီးေဖာက္ေတာ့ကတၱရာေတြလမ္းေဘးမွာက်ိဳၾကတယ္။ေမြးရာပါပန္းနာရင္ၾကပ္ေရာဂါသည္ကၽြန္ေတာ့္ညီေလးကတၱရာေညွာ္မိျပီးေသပါေရာလား။တျခားေသာအဘိုးအဘြားတခ်ိဳ႕လည္းေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္က ကေလးျမိဳ႕သားအစစ္။ကေလး၀ကေနေျပာင္းလာတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ဂန္႕ေဂါကေနေျပာင္းလာတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ့္ကိုေအာင္မဂၤလာရပ္ကြက္က်ဳံးၾကားမွာေမြးတာ။ၾကီးေတာ့ျမိဳ႕အျပင္ပဲ၀ိုင္းရပ္ကြက္မွာၾကီးခဲ့တယ္။ကၽြန္ေတာ့္ေသြးဟာကေလးျမိဳ႕သီခ်င္းကိုအျမဲဆိုတယ္

ကၽြန္ေတာ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းကေအာင္သစၥာရပ္ကြက္ထဲကအ.လ.က(၂)ဘ၀မွာပထမဦးဆုံးတက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္း။အဲဒီေနာက္ပဲ၀ိုင္းကေနေက်ာင္းသြားရတာေ၀းလို႕ဆိုျပီးေညာင္ပင္သာရပ္ကြက္ထဲကအ.မ.က(၁၁)ကိုေျပာင္းရတယ္။အဲဒီမွာ ခ်င္းေတြ ေဂၚရခါးေတြနဲ႕အတူတူကၽြန္ေတာ္စာသင္ရတယ္။ခ်င္းေတြကလူပါး၀တယ္ေဂၚရခါးေတြကအုပ္စုနဲ႕က်ယ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ကတစ္ကိုယ္ေတာ္လူမိုက္။ေဂၚရခါးမေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္မုန္႕စားေနတာကိုေဂၚရခါးတစ္ေကာင္ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္လာရန္ရွာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကဘာမို႕ခံရမလဲ။ကၽြန္ေတာ့္အေဖကသိုင္းဆရာ။ဒိုးပတ္ဆရာ။ဒီငနာေကာင္ကိုသိုင္းကစားျပျပီးဒိုးပတ္လိုထုထည့္လိုက္တယ္။ခဲတံခၽြန္တဲ့ဓားနဲ႕ဒီေကာင္ေပါင္ကိုစြပ္ခနဲထိုးပစ္လိုက္တယ္။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုဒီေလာက္မိုက္ကန္းရမလားလို႕ရုံးခန္းေခၚၾကိမ္စာေကၽြးတယ္ဗ်။

ပန္းနဲ႕ေပါက္တာမွမဟုတ္တာနာလိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း။အေဖ့ကိုေက်ာင္းေခၚခဲ့ဖို႕လည္းေျပာတယ္။အေဖကမလိုက္ဘူး။မင္းျဖစ္မင္းခံတဲ့။အေမလိုက္လာတယ္။ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးနဲ႕အေမကအသိအကၽြမ္းေတြျဖစ္ေနတယ္။မအဲ..နင့္သားအရမ္းမိုက္တယ္ဆုံးမပါဦးလို႕ေျပာျပီးျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းေနာက္ဘယ္သူနဲ႕မွရန္မျဖစ္ဖို႕ေျပာတယ္။အေမကကၽြန္ေတာ့္ကိုသည္းခံဖို႕မွာၾကားတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူနဲ႕မွစကားမေျပာေတာ့ဘူးအားလပ္ခ်ိန္ေတြဆိုရင္ေက်ာင္းထဲကကုကၠဳိပင္ၾကီးေအာက္သြားထိုင္ျပီးေက်ာင္းအေရွ႕ဘက္လယ္ကြင္းျပင္ၾကီးကိုေငးတယ္။လယ္ကြင္းေတြကစိမ္းစိမ္း။ဟိုး.......................လယ္ကြင္းေတြရဲ့အနားသတ္မ်ဥ္းမွာေတာင္တန္းေရးေရး။အဲဒီေတာင္တန္းကျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုကိုမ်ိဳထားသတဲ့။ၾကားဖူးတယ္။

ေဂၚရခါးေတြကကၽြန္ေတာ္ျငိမ္ေနတာကိုတမင္သက္သက္ရန္လာစၾကတယ္ဗ်။ခဲနဲ႕ထုၾကတယ္။မေအနွမကိုင္တုပ္ၾကတယ္။ငေၾကာက္လို႕ျပိဳင္တူေအာ္ၾကတယ္။ေဘာင္းဘီတိုေတြခၽြတ္ျပီးေကာ့ေကာ့ျပၾကတယ္။သူတို႕အထဲမွာေယာကၤ်ားစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ေဂၚရခါးမေလးတစ္ေယာက္လည္းပါေသးတယ္။သူကလွပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္မ်က္နွာနားကပ္ျပီးလာေကာ့ျပတာေတာ့သူ႕အမွားေပါ့။သူရဲ့အမွားလွလွေလးဟာေယာက္သြားခုံးခုံးမို႕မို႕ေလးနဲ႕တူျပီးအမည္မသိအနံ႕တစ္မ်ိဳးသင္းေနပါတယ္။ညာဘက္အစင္းေၾကာင္းေထာင့္ကေလးမွာ

မွဲ႕နီနီျပဴးျပဴးေလးကအထင္အရွားပါရွိေလရဲ့။ကၽြန္ေတာ္ကသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။သူကေယာကၤ်ားေလးလိုဆဲတယ္။-ီးၾကည့္တာလားတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ျပဳံးတယ္။

ေပ်ာ္လို႕မဟုတ္ဘူး။

တခုခုလုပ္ေတာ့မွာမို႕ျပံဳးတာပါ။

၊ဆက္ရန္၊

ဓားကိုျငင္းတဲ့အၾကည့္

စစ္မျဖစ္ဖူးတဲ့ႏိုင္ငံရွိလား
ရန္မျဖစ္ဖူးတဲ့လူရွိလား
တစ္ကမၻာလံုး
ဘယ္ေနရာမဆိုေသြးေျမက်ဘူးတာပဲ။
ညေနေတြေဆြးေျမ.  စိုးရိမ္စြာ
၇ိုးျပတ္ကိုျဖတ္လာတဲ့ေလလို
ေနေစာင္းတာနဲ့အမွ်
ဗလာစာအုပ္ေလးေလတိုက္သလိုတဖ်တ္ဖ်တ္နဲ.
အ၀ါေရာင္
ငါကပိေတာက္အရက္ကိုတမ္းတမိျပီဆိုေတာ.။
ငွက္ေတြ
စက္ေတြလိုပဲ။
သစ္ပင္ကဘီယာဘူးခြံေလးကိုတိုက္စား
အျမွစ္မွာအင္အားရွိသမွ်ေဖါက္ထြက္ဖို.
ႀကိဳး  စား  ေန   တယ္။
လွလိုက္တာအသံတို.ရယ္
ေမာေမာနဲ့ရယ္ရတာမပင္ပန္းဘူးလား
အိမ္ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ခြတ္ေနတယ္
ေသနတ္ႏွစ္လက္ယွဥ္ပစ္ေနတယ္
ေရႊနဲ.လုပ္တဲ့ေသနတ္လည္းလူကိုေသေစတာပဲ
စိန္စီထားတဲ.ေသနတ္လည္းလူကိုေသေစတာပဲ
အသက္ကဘာေရာင္ထြက္ေနလဲ
ငါကဆင္ဆြယ္ဓါးရိုးနဲ.လုပ္ထားတဲ့ဓါးမွမဟုတ္တာ။      ။
                                                                               တိုးေႏွာင္မိုး
                                                                           (အရပ္သားကဗ်ာဆရာ)

ေႏြဦး

ရုပ္သက္သက္ပူေလာင္မွဳေလးမ်ားျငင္သာစြာစတင္တိုက္ခိုက္ေသာ
မ်က္ရည္နဲ႕ထိခတ္ျမည္ဟီးတဲ့ဆည္းလည္း၀ါ၀ါကေလးမ်ား
ေတးခ်င္းဆိုၾကရာ
ခဏတာေျခာက္ေသြ႕စျပဳလာတဲ့
ကမၻာ
လာေလကြယ္
တစ္ခြက္ငါးဆယ္
ေရခဲေရ။ ။

ေအာင္မွဴးေ၀

၂၉-နွစ္သားကဗ်ာဆရာရဲ့တိုင္းက်ိဳးျပည္ျပဳေမတၱာစာ

၂၉-နွစ္သားကဗ်ာဆရာရဲ့
တိုင္းက်ိဳးျပည္ျပဳေမတၱာစာ
-----------------------------

                                        ေအာင္မွဴးေ၀


စကၠဴေလွ

တစ္ေန႕ျပီးတစ္ေန႕
စကၠဴေလွေလးေတြတစ္စင္းျပီးတစ္စင္း
စမ္းေရေၾကာမွာငါေမွ်ာလိုက္တယ္။
ေလွေတြေပၚမွာ
ငါ့နာမည္ရယ္
ငါေနတဲ့ရြာနာမည္ရယ္
စာလုံးမည္းၾကီးေတြနဲ႕
ငါေရးလိုက္တယ္။
အရပ္တစ္ပါးက
တစ္ေယာက္ေယာက္သာ
ေလွေတြကိုေတြ႕ရင္
ငါဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ
သိနိုင္မယ္လို႕
ငါေမွ်ာ္လင့္တယ္။
ေလွကေလးေတြေပၚ
တို႕ျခံထဲကဆိတ္ဖူးပန္းေတြ
တင္ေပးလိုက္တယ္။
အရုဏ္ဦးကပြင့္ခဲ့တဲ့ဒီပန္းကေလးေတြဟာ
ညဥ့္အခ်ိန္မွာကမ္းေျခကို
ေခ်ာေခ်ာေမာေမာဆိုက္မွာပဲလို႕ထင္မိတယ္။
ငါ့စကၠဴေလွေတြလႊတ္ျပီး
မိုးေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
တိမ္ေတြကသူတို႕ရြက္ျဖဴေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို
လႊင့္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
မိုးေပၚက
ငါနဲ႕ကစားေဖာ္ဘယ္သူကမ်ား
ငါ့ေလွေတြနဲ႕ျပိဳင္ရေအာင္
တိမ္ေလွေတြကို
ေလထဲေမွ်ာခ်လိုက္တယ္မသိဘူး။
ညလည္းက်ေရာ
နဖူးေပၚလက္တင္ျပီး
ငါစဥ္းစားခန္း၀င္ေနလိုက္တာ
ေၾသာ္...ငါ့စကၠဴေလွေတြ
သန္းေခါင္ၾကယ္စင္ေတြေအာက္
တေမ်ာထဲေမ်ာေနၾကမွာပဲေပါ့။
ေလွေတြေပၚမွာေတာ့
အိပ္ေမြ႕နတ္သမီးေတြက
အိပ္မက္အျပည့္အေမာက္နဲ႕
တင္းေတာင္းေတြတင္ျပီး
ရြက္လႊင့္ေနၾကေပလိမ့္မယ္။  ။
ရာဘင္ျဒာနသ္တဂိုး(1861-1941)
ဆန္းစေသာ္တာကဗ်ာစုမွ...
×××××××××××

                  ပန္းပြင့္လွလွတို႕ပြင့္ပါေစ
                  အိပ္မက္လွလွတို႕မက္ပါေစေပါ့ဗ်ာ။
၁၅-၂-၂၀၁၃ရက္ေန႕မွာကၽြန္ေတာ့္အသက္၂၉-နွစ္ျပည့္ပါတယ္။အသက္၃၀-ထဲ၀င္ျပီေပါ့ခင္ဗ်ာ။ရန္သူရွိတယ္လို႕နိမိတ္ျပတတ္တဲ့လက္၀ဲလက္ရုံးလွဳပ္မွဳ
ေတြ၊၀ဲဘက္မ်က္ခုံးလွဳပ္မွဳေတြနဲ႕အတူတူရင္ေမာရျခင္းမ်ားစြာနဲ႕အသက္
ထြက္မသြားရေလေအာင္မနည္းပဲရပ္တည္ေနရပါတယ္။
သမၺဳေဒၶနဲ႕ေမာရသုတၱန္တို႕ကိုလည္းမျပတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနရတယ္။
နိုင္ငံေရးတံခါးေတြဖြင့္ထားတယ္ဆိုေပမယ္.လူ႕စိတ္ဆိုတာအာမခံထားလို႕
ရတာမွမဟုတ္တာဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႕နင္းထားတဲ့ေျမၾကီးေတာင္မျပိဳပါဘူးလို႕
ယုံရတာမွတ္လို႕။စိတ္မထင္ရင္မထင္သလိုဆြဲေစ့ခံရနိုင္တယ္မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့..ဒီအသက္ဒီအရြယ္ေရာက္မွေထာင္ထဲသြားျပီးအခ်ိန္လည္းမျဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ေျခသလုံးကို၀ါးစိမ္းလုံးနဲ႕လည္းအလိွမ့္မခံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္စာေရးတဲ႕ေနရာမွာ သတိလည္းထားေရးရပါရဲ့။သမၺဳေဒၶေတြ၊
ေမာရသုတ္ေတြလည္းရြတ္ရပါရဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္းစာေပလြတ္လပ္ခြင့္ကိုၾကိဳက္တာပါပဲ။လြတ္လပ္ျပီဆိုျပီး
အစိုးရကိုကေလာ္တုပ္တဲ့စာေတြအင္တာနက္ေပၚမွာေရာ၊မဂၢဇင္း၊ဂ်ာနယ္
၊လုံးခ်င္းစာအုပ္ေတြထဲမွာပါဖတ္ေနရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ယိုင္ျပီး၀င္ဆဲခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္ခင္ဗ်။
ေခါင္းေပါင္းစလူလူဆိုရင္အိမ္တြင္းနတ္အုန္းသီးမွာစြပ္ထားတဲ့ရွန္ပင္နီေခါင္း
ေပါင္းေလးကိုေတာင္ေမတၱာမထားနိုင္ဘူး။ယူနီေဖာင္းျမင္ရင္ဓားနဲ႕နုပ္နုပ္စင္းခ်င္တယ္။နိုင္ငံေရးသမားဆိုတဲ့လူေတြကိုလည္းမင္းတို႕ေသာက္သုံးမက်ပါဘူးလို႕ေငါက္ခ်င္တယ္။သမၼတၾကီးကိုေတာ့အားနာပါရဲ႕ခင္ဗ်ာ။စိတ္ထဲရွိတာ
ရိုးရိုးသားသား၀န္ခံေျပာဆိုတာပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတာဟာ အမွားၾကီးပါဗ်ာ။
တရားနည္းလမ္းလည္းမက်ပါဘူး။ျမတ္စြာဘုရားကအရွင္သာရိပုတၱရာကို
ေဟာေတာ္မူတာတစ္ခုရွိတယ္။လူေကာင္းအေပၚမွာေရာလူဆိုးအေပၚမွာပါ
ေမတၱာထားရမယ္..တဲ့။ေရဟာလူေကာင္းေသာက္လည္းေအးတာပဲေရငတ္
ေျပတာပဲ။လူဆိုးေသာက္လည္းေအးတာပဲေရငတ္ေျပတာပဲ။လူေကာင္းေရခ်ိဳး
လည္းေရကအညစ္အေၾကးကိုသန္႕စင္ေစတာပဲ၊လူဆိုးေရခ်ိဳးလည္းေရက
အညစ္အေၾကးကိုသန္႕စင္ေစတာပဲ။ေမတၱာပါရမီျဖည့္တဲ့လူဟာေရလိုပဲက်င့္ရ
မယ္တဲ့။အဲဒီေရလိုေမတၱာတရားကိုအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေအာင္က်င့္သုံးခဲ့
လို႕ျမတ္စြာဘုရားဟာဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္မူတာပါတဲ့။ေမတၱာဆိုတာအသြားအျပန္ရွိပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီကသြားတဲ့ေမတၱာမရွိလို႕အစိုးရဆီက
ျပန္လာတဲ့ေမတၱာမရွိတာလည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
အစိုးရေဟာင္းအေပၚေမတၱာထားတဲ့ခရိုနီတခ်ိဳ႕ေကာင္းစားေနၾကတာၾကည့္ပါလားခင္ဗ်ာ။ေမတၱာတန္ခိုးနဲ႕ေသတၱာက်ိဳးမတတ္ေရႊေတြေပါေငြေတြေပါ
အေပါၾကီးေပါ အေထာၾကီးေထာသြားခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား။
ေမတၱာတုံးမိတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာသာမြဲေနၾကတာပါ။
     ဒီေတာ့..ဒီကေရွ႕ေလွ်ာက္ကၽြန္ေတာ္တို႕တေတြကိုယ့္အစိုးရကိုယ္ေမတၱာ
ထားၾကမွေတာ္ေရာ့မယ္လို႕ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။
ထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ့စားဆိုလည္းစားၾကမယ္ဗ်ာ။လုံး၀အငတ္ေန၊အေၾကြး
ေတြေၾကမွထမင္းစားၾကဆိုလည္းအငတ္ေနၾကမယ္ဗ်ာ။ေဟာ..မ်က္လုံးမိွတ္
တစ္တိုင္းျပည္လုံးငတ္ၾကီးက်ေနျပီလို႕စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္လိုက္၊
ဘယ့္ကေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းထားသတုန္း။တစ္ေယာက္ထဲငတ္တာမွမဟုတ္တာတစ္တိုင္းျပည္လုံးၾကီးမ်ားေတာင္ငတ္ေနတဲ့ကိစၥဟာပဲ။ေပ်ာ္စရာပ။
ျပီးေတာ့..
ေလာကမွာ ထမင္းတစ္ခုတည္းစားစရာရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ညေနပိုင္းထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ့
စားမယ္ဗ်ာ။ကိုရီးယားကင္ထစ္ေထာင္ဖိုးေလာက္နဲ႕စည္ဘီယာတစ္ဂ်ားပုံမွန္
မွီ၀ဲမယ္၊ဆီးမွန္၀မ္းမွန္အနိပ္ပဲ။လက္ဖက္သုပ္တစ္ပြဲနဲ႕ဘီအီးတစ္လုံးေလာက္
ခ်ျပီးအိပ္မယ္ဗ်ာ။ဒါမွမဟုတ္ ဘဲငန္းကလီစာနဲ႕ေထြးညိဳေလးကစ္ရင္လည္းအဆင္ေျပတာပါပဲ။ဒီလိုမွမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ားကဆင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့သစ္ဆြဲဆင္ကိုမန္က်ည္းသီးမွည့္နဲ႕ေရာေကၽြးရတဲ့ဘိန္းစိမ္းထဲကငါးမူးသားေလာက္ဘတ္ထားျပီမ်ိဳမယ္
ေလ။ညခင္းဆည္းဆာမွာထမင္းမစားရလည္းေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႕ဘိန္းမွိန္းမွိန္း
ျပီးစည္းစိမ္ယူေနလို႕ရတာပဲ။မာဆပ္မွာအနွိပ္ခံျခင္းျဖင့္လည္းထမင္းတစ္နပ္
ကိစၥကိုေမ့ထားလို႕ရပါတယ္။
ဒီေတာ့...ဥပေဒအထက္မွာလႊတ္ေတာ္ရွိသလား..ဆိုတဲ့ေဒါက္တာဆိတ္ဖြားစကားလုံးမ်ိဳးေတြမသုံးနဲ႕။ေခြးျမီးေျဖာင့္ခ်င္သေလာက္ေျဖာင့္ေခြးကေခြးပဲ
က်ားျဖစ္မလာဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြမေျပာနဲ႕။ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရအေပၚ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမတၱာထားၾကမယ္။ေမတၱာေတြပို႕ၾကမယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕
အတြက္အစိုးရမရွိလို႕မျဖစ္ဘူးဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာစား၀တ္ေနေရးေတြ၊သားေရးသမီးေရး၊ဘာေရးညာေရးေတြတစ္ပုံၾကီးရွိေနတယ္ခင္ဗ်။ဒီအေရးေတြေဆာင္ရြက္ေနတဲ့အခ်ိန္ထဲကဖဲ့ျပီးေတာ့တိုင္းေရးျပည္ေရးရွဳပ္တိရွဳပ္ေထြးေတြ
မလုပ္နိုင္ၾကဘူး။အလုပ္ပိတ္ရက္မိန္းမနဲ႕ခ်စ္ရည္လူးရမယ့္အခ်ိန္လႊတ္ေတာ္အစည္းေ၀းတက္မေနနိုင္ဘူး။ေခါင္းကိုက္လို႕ေဆးေသာက္ျပီးမိန္းမရင္ခြင္ထဲ
သက္သက္သာသာလွဲေနရမယ့္အခ်ိန္မွာေခါင္းေပါင္းစတေထာင္ေထာင္နဲ႕
အဆိုျပဳတာေတြကန္႕ကြက္တာေတြမလုပ္နိုင္ဘူး။အေမေသလို႕ရြာျပန္ျပီး
ဖဲ၀ိုင္းေထာင္၊အေကာက္ေကာက္ရမယ့္အခ်ိန္မွာတစ္တိုင္းျပည္လုံးရဲ့အေၾကြး
စာရင္းေတြေခါါင္းထဲထည့္မေနနိုင္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕မလုပ္နိုင္တာကိုလုပ္နိုင္
သူေတြလုပ္ၾကပါေစ။ခ်ီးမြမ္းပါ။လက္ခုပ္တီးပါ။အားေပးပါ။အားေတြတက္၊ျပည္သူကိုအားနာတတ္ျပီးအလုပ္ၾကိဳးစားလာၾကတာကိုေတြ႕ရမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕
အစိုးရပဲေလ။ဘဂၤါလီအစိုးရမွမဟုတ္တာ။တကယ္ေတာ့အစိုးရတစ္ခုကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႕ဆိုတာမခက္ပါဘူး။လစ္ဗ်ားကိုၾကည့္ပါ။အသက္ေတြနဲ႕ရင္းျပီးျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္လို႕ရပါတယ္။အဲ..အစိုးရေကာင္းတစ္ခုကိုျပည္သူကပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႕က်
ေတာ့သိပ္ခက္ပါတယ္။ျပည္သူအေပၚေစတနာေကာင္းထားတဲ့အစိုးရကိုရဖို႕
ခက္ပါတယ္။ဟုတ္ျပီ..အဆုံးေျပာမယ္ဗ်ာ။ဒီအစိုးရျပဳတ္က်သြားျပီပဲထားပါ။
ေနာက္တက္လာတဲ့အစိုးရကဒီအစိုးရထက္ပိုဆိုးေနရင္ဘယ့္နွယ္လုပ္ၾကမတုန္း။တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႕လုပ္တဲ့ေနရာမွာခဏခဏတစ္ကေနျပန္စလို႕မေတာ္ဘူးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႕စဥ္းစားစရာေလးတစ္ခုပါ။
တစ္ေန႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလုံးေသၾကမွာပါ။ဘာတစ္ခုမွယူသြားလို႕မရပါဘူး။ထားခဲ့
ၾကရမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာေလာကီဘုံတည္းဟူေသာစမ္းေခ်ာင္း
ကေလးထဲမွာစကၠဴေလွကေလးေတြေမွ်ာေနၾကတယ္ဆိုသတိရေစခ်င္ပါတယ္။ဆိတ္ဖလူးပန္းတည္းဟူေသာေမတၱာတရားေလးေတြတင္ျပီးေမွ်ာၾကရင္
မေကာင္းဘူးလား။ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ့စကၠဴေလွေလးေတြေမႊးျမေနပါေစေပါ့။
သူမ်ားေတြေတာ့မသိဘူးခင္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲမွာစကၠဴေလွေမွ်ာေနတာ၂၉-နွစ္ၾကာ
ခဲ့ျပီးပါျပီ။
၁၅-၂-၂၀၁၃ရက္ေန႕မွာ၂၉-နွစ္ျပည့္ပါတယ္။
အခု..ဒီစာကိုေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာနွစ္၃၀-ထဲ၀င္ေနျပီေပါ့။အဆိုေတာ္စိမ့္ေနျခည္ဆိုေနတဲ့သီခ်င္းတစ္ပိုင္းတစ္စၾကားေနရတယ္ခင္ဗ်ာ..ဘာတဲ့..
အခ်စ္ကမၻာေျမတြင္×××အခ်စ္နဲ႕ျဖင့္မကင္းၾကနိုင္ရင္×××
ယခင္အမုန္းေတြ××သင္ပုန္းေခ်ရွင္××××ဘ၀င္နွလုံးအသည္းတြင္
××မုန္း...မုန္းစိတ္မရြယ္ဘူးရွင္..
တဲ့အေတာ္အသံေကာင္းတဲ့မိန္းမပါပဲ။ဆြဲေဆာင္မွဳလည္းရွိပဗ်ာ။ပဲေတာ့အမ်ားသားေနာ့။ထားပါေတာ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔အမုန္းေတြသင္ပုန္းေခ်ၾကရင္ေကာင္းမယ္။
အစိုးရအတြက္ေရာ..ျပည္သူေတြအတြက္ပါ
ပန္းပြင့္လွလွတို႕ပြင့္ပါေစ
အိပ္မက္လွလွတို႕မက္ပါေစ
ဒီလို အထပ္ထပ္အခါခါ ေမတၱာေစေနရေတာ့တယ္။  ။

ေအာင္မွဴးေ၀
၁၅-၂-၂၀၁၃