စူပါမားကက္ၾကီးေတြကို စိတ္နဲ႕လွမ္းဖမ္းရတဲ့အလုပ္နဲ႕
ေခတ္ၾကီးတစ္ခုလုံးကိုျမွဴဆြယ္ျဖ
ကိုယ့္အဓိပၸါယ္နဲ႕ကိုယ္အစာနင္ျပ
စိတ္ပု၀ါျခံဳလူတန္းစားေတြလည္း
ရိုးျပတ္ေတာေဟာင္းတစ္ခုလို
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြေျခာက္ခန္းလာ
လိုခ်င္လိုက္တာဆိုတဲ့မီးပုံထဲ
ဘာေတြဘယ္ေလာက္ပစ္ထည့္စေတးလိုက္သ
ငယ္ဘ၀ကိုေတာ့ျပန္မရေတာ့ဘူး
၂၁-ရာစုရဲ့တန္ဖိုးၾကီးယဇ္ေကာင္တ
ငါဟာ မိုဃ္းေဇာ္ေလာက္အညွာမလြယ္ဘူးမာယ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕
အပ်ိဳစင္အသုဘပါးက
သနပ္ခါးကိုမခြာရဲ
စိန္ျခယ္ပန္းမ်ားနဲ႕
ညစာစားပြဲကိုလည္းမျပင္ဆင္ရေသး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲ၀င္သြားတဲ့မိန္
ကိုယ္မ၀ယ္နိုင္တဲ့ပစၥည္းလိုမ်ိဳ
တစ္ေန႕တစ္ျခားျပားခ်ပ္ပိန္ရွဳံ႕
ငါ့ကိုယ္ငါလွိဳင္းအျဖစ္ဖန္ဆင္း
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ေန႕လည္ဆိပ္ကမ္
ကန္႕သတ္နယ္ေျမျဖစ္ေနျပန္ေရာ
သတိေပးဆိုင္းဘုတ္ကရင္နာစရာ
လူမလာရ...တဲ့။ ။
ေအာင္မွဴးေ၀
No comments:
Post a Comment