မွတ္မွတ္ရရ...ကိုေဇာ္(ကေလးျမိဳ႕)

 ၁။
အစကို ေျပာရရင္ေတာ့ ၁၉၇၁ ပဲ
အဲဒီမွာ အရာရာ ပြင့္ခဲ့တယ္
ငုိုသံနဲ႕ ရစ္ပတ္ထားတဲ့ ဒုကၡအတံုးအခဲေလးက
ရယ္တတ္ဖို႕ကုိ အေတာ္ၾကာတယ္။

၂။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငွက္တစ္ေကာင္လို႕ သိလိုက္ခ်ိန္မွာ
ႏွလံုးသားက
၀ုန္းကနဲ မီးထေလာင္တယ္
ခရီးေ၀းထြက္မွ အငုိတိတ္မယ့္ စိတ္နဲ႕ပဲ ပင္လယ္ကူးခဲ့တယ္
ေျခေထာက္ေတြက အိပ္မက္ဆီမေရာက္ဘူး
စိတ္ကူးနဲ႕ စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေတာင္ မ်ဳိးမေအာင္ေတာ့
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္စာ ေတြေ၀မႈနဲ႕အတူ
လူငယ္ဘ၀ကို ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လုပ္ရင္း လူေကာင္ႀကီးခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သိတဲ့ ေတာင္ကုန္ေတြက ဗမာစကားမတတ္ဘူး။

၃။
၁၉၉၃- ၉၄
တကၠသုိလ္မွာ
ကဗ်ာေကာင္းေကာင္း တစ္ပုဒ္ေရးဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ေဆးက်တယ္။

၄။
ဘ၀ဆိုတာ
ေရးၿပိး၀တၱဳတစ္ပုဒ္ဆိုရင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္လမ္းက ျပင္ရာဖ်က္ရာ မ်ားလြန္းတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ပစ္လႊတ္ခဲ့တဲ့ ၿမားအစင္းစင္းက
ကၽြန္ေတာ့္ အလင္းကို တည့္တည့္စူးေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ ရူးသြပ္မႈေတြ အစာမေၾကခဲ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာထေတာ့ ရထားထြက္ရန္ ငါးမိနစ္အလုိ
ကၽြန္ေတာ္ ဘူတာေရာက္ေတာ့ ရထားထြက္သြားျပီ
အဲဒါ အဆန္ရထား ။

၅။
ကၽြန္ေတာ္ မမီလိုက္တဲ့ ေန၀င္ေနထြက္ေတြအတြက္
ဘယ္သူ႕မွာမွ အျပစ္မရွိတဲ့အေၾကာင္း
အသိေနာက္က်စြာနဲ႕ အားလံုးကို အျပစ္ဖို႕ၿပိးခ်ိန္မွာ
အဲဒီအားလံုးဟာ
ကၽြန္ေတာ့္အနားကေန ၾကယ္ေႀကြသလို တျဖဳတ္ျဖဳတ္
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ဇြတ္တိုးခဲ့တာက
အခုိ တံခါးဖြင့္္မရေသးတဲံ အထီးက်န္ ေတာအုပ္အေမွာင္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္က အလင္းေရာင္စိမ္းစိမ္း
အေမ့မ်က္ရည္နဲ႕ လိမ္းက်ံထားတဲံ ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္လမ္းက
မႈံျပေ၀းသီ ကမၻာျခား
ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ကို တံတားထိုးလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။

၆။
တစ္ကယ္ဆုိ
ဘယ္လိုအမွန္တရားနဲ႕မွ
လူလားမေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သက္ေသျပဖို႕
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက အေၾကာင္းမဲ့တရားခံ
ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ဖို႕ အေရး
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ စေတးသြားတဲ့ ႏွလံုးသည္းပြတ္အစံုက
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုးကို မိုးလိုရြာခဲ့တယ္
ရိုင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္း အသည္းကြဲခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ။

၇။
ကၽြန္ေတာ့္အသိဥာဏ္က
လူမွန္ ေနရာမွန္ကုိ ေတာင့္တတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ခႏၶာက
အိပ္စားကာမကို ေတာင့္တတယ္
မေၾကာင့္မၾကထားပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိတစ္လံုးကိုေရာ
ကၽြန္ေတာ္ဘာနဲ႕ ဖံုးပစ္လိုက္ရေတာ့မွာလဲ
၂၀၀၁ ဆုိတာ
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အကုန္ပိက်လာတဲ့ ႏွစ္ကိုေျပာတာ။

၈။
ကၽြန္ေတာ္သာ
အႏုပညာကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့  ငွွက္တစ္ေကာင္ဆုိရင္
ေရႊေရာင္ေလွာင္အိမ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္တာ ခ်စ္သူပဲ
................................
.............................................
ကၽြန္ေတာ့္စြဲခ်က္ေတြကို ရယ္ေမာပစ္လိုက္တာကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ မဟုတ္ပါဘူး
သူ႕ေသြးနဲ႕ အသက္ဆက္
ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ သိမ္းပိုက္သြားတဲံ သမီးကေလးႏွစ္ေယာက္ပါ
မိသားစုဆိုတဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕ခ်ည္ထားတဲ့ သမီးကေလးႏွစ္ေယာက္ပါ
ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာ အေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့အေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ္ စာလံုးမေပါင္းတတ္ခဲ့ဘူး။

၉။
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ကၽြန္ေတာ္အစာရွာရတာ အခက္ဆံုးပဲ
ရမၼက္ ဂီတနဲ႕ သိပၸံပညာကလြဲရင္
ဘာနဲ႕မွ မဆြဲေဆာင္ပါနဲ႕
လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲံ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းဖို႕အတြက္
အႏုပညာသက္သက္ကိုသာ ညွဳိ႕တင္ပစ္လိုက္ပါ
သကၠရာဇ္ေတြ ေ၀ါကနဲ အန္က်လာလိမ့္မယ္
ရင္ထဲက ႀကိဳးနဲ႕ ဖြဲ႕သီတတ္ရင္ ကဗ်ာ
ကမၻာႀကီးအတြက္ေတာ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္ေပါ့။

၁၀။
အဲသလို
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေတာင္ပံအပို္ေတြ ရွိတဲ့အေၾကာင္း
ေလာကကို ခ်ျပဖို႕ ႀကိဳးစားမိခ်ိန္ဟာ
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကို ေရာက္သြားပါျပိ
အဲဒီ သကၠရာဇ္မ်ားအတြင္း
ကၽြန္ေတာ္ရႈသြင္းခဲ့တဲံ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြအတြက္ . . .
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ကၽြမ္းၿမိုက္ေစခဲ့တဲံ ေလာင္စာေတြအတြက္ . . .
ကၽြန္ေတာ္ အငမ္းမရစားသံုးခဲ့တဲ့ အဟာရမ်ားအတြက္ . . .
ရွားရွားပါးပါး ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ရဖူးတဲ့ ေမတၱာတရားအနည္းငယ္ အတြက္ . . .
အထူးသျဖင့္
အခ်စ္ . . . လို႕ ထင္မွတ္ေနခဲ့တဲ့ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္နဲ႕
ထိခုိက္နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္အတြက္
စႀကၤ၀ဠာတံတုိင္းမွာ
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခု ေရးထိုးထားခဲ့ရပါမယ္
ကၽြန္ေတာ္    အသက္ရွင္ေနခဲ့ရတယ္  ဆုိတ ဲ့  အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္    ေသဆံုးေနခဲ့ရတယ္      ဆုိတဲ့   အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ . . .
အရာ္ရာပြင့္ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ကုိပဲ
မွတ္မွတ္ရရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။    ။
                                                            ကိုေဇာ္(ကေလးၿမိဳ႕)